Eshte vetem nje mendim veror... :)

Jemi nje popull teper EMOCIONAL dhe kur rikthehemi te jetojme realitetin ne menyre RACIONALE e humbim arsyen... Por ju lutem: jo shume emocional me femijet tuaj !

Kur ishim te vegjel luanim ne parkun ndermjet pallateve ose ne oborret e shtepive “private” qe gjendeshin ndermjet ketyre godinave NDERTUAR gjate “Realizmit Socialist”.

Po dua te shkoj ca mbrapa ne kujtesen e atdheut.

Nje popull i ndrydhur ne paragjykimet, moralin e drejte dhe prapambetjen artistike…

Tek kjo e fundit dua te ndalem per pak seconda:

Prapambetje? Jo, aspak per kohen kur Shqiperia jetonte dhe krahasohej me vendet e tjera te "bllokut lindor"… Sot duke pare te njejten histori ne "bllokun perendimor", NE dallojme se ku kish ngecur sahati i krijimtarise artistike shqipetare….

Shkaterrimi e ka ndjekur kete truall ne vite! Nuk po ju rreshtoj kohen e "zadrazemit", lavdite e ilireve, arberve, betejat e fqinjeve ne "truallin e kurrkujt"... apo vitin 1912!

Po filloj nje vezhgim aty rreth viteve '60 kur ne mbare Shqiperine fillon shembja e kulteve fetare.

Fillimisht shembja nis ne shpirtin njerezor, aty ku idete lindin, duke i dhene emertimin “prapambetje….ide prapanike qe sjellin percarjen e kombit”. Ndizet keshtu si nje "bombe me sahat" urrejtja ndaj te gjitha ideve, njerezve dhe objekteve qe mbartin besimin fetar…

Permes SHEMBJES dhe SHKATERRIMIT gjithkush kontribuon ne groposjen e SHPIRTIT fetar, cdo gjurme qe mbante emrin, ngjyren apo aromen fetare… Fjala “Zot” u be fjale e palejuar! Krijimtaria artistike, shembet bashke me objektet fetare… SHKATERROHET dhe ne vijim ZHDUKET perfundimisht nje pjese nga historia e nje kombi. Vepra me vlera te larta arkitekturore, pervecse estetike shemben pa meshire:

Vriten

Burgosen

Interrnohen

Sepse “feja e shqiptarit asht’ shqiptaria” (Artistet dhe intelektualet nderkohe bejne sehir!)

Historia jone mban sa e sa gjurme te fjales “SHKATERRIM”:

"E shkaterrojme/shpartallojme armikun - E shkaterrojme dhe e urrejme kapitalizmin…."

Por edhe fjalen "NDERTIM": "ne nje dore kazmen e ne tjetren pushken".

Kthehem serish tek atdheu im, ai i viteve '70: i ndertuar dhe i begate.

Po, po i ndertuar me forcat vullnetare! Ndertuan cdo gje prinderit tane:

Pjese te tera hekurudhe,

Kthyen ne toka bujqesore moçale e keneta,

Ndertuan brezare e pallate kulture;

....dhe NE deri ne vitet ‘90 i gjetem “falas” e i shfrytezuam duke i MBROJTUR nga sulmet “imagjinare” te armikut (toke- ajer- det)…. C'ide e mbrapshte???

Ka ndonje shqipetar qe me shpjegon se KUSH eshte armiku mbas viteve '90???

SHKATERRUAM ate qe ndertuan prinderit tane...

Jo aspak!

Ate qe REGJIMI DIKTATORIAL ndertoi per te na “izoluar ne prapambetje”…

Pikerisht!…ndaj dhe duhet te zhduken shenjat e "prapambetjes":

te shembim uzinat dhe fabrikat,

te thyejme bankat dhe klasat, sepse vetem keshtu do te jemi te lire te krijojme...

Ku eshte arti? Shpirti artist i shqipetareve? Intelekutalet ku...?

Ata vezhgojne se si kanibalizmi dhe injoranca, analfabetismi dhe perdalja, vershojne ne rruget e qyteteve…

"Tirana ime", shembulli dhe kurajo i te gjithe kombit…

"TE SHEMBET BUSTI", e keqja e madhe! AI qe s’eshte me, le te shohe nga lart se si levrijne minjte kur nuk ka me nje mace!

Fshihen ne pak muaj por perjetesisht, gjurmet e shume viteve te begate (e ndoshta te lumtur) qe me gjithe SHKATERRIMET dicka ndertuan, modeluan, themeluan, "krijuan":

“Ti Shqiperi me jep nder,

Me jep emrin shqipetar”

Rrafshimi i muzeumeve, vjedhja masive e objekteve me vlere, shkaterrimi pa frere... me japin vetem emrin BARBAR!!!

Le te kthehem ne analizen fillestare...ku luajne tani femijet tane?

- Ne shtepi! - Ua, po pse?

Sepse ku u shkaterruan lulishtet, jane ndertuar pallate : « Tirona ne ZEMRAT TONA ». Ku dikur ishin kinemate apo teatri me kukulla jane ndertuar diskoteka dhe lokale...

Asgje e keqe, thjesht ne jemi nje popull konsumator dhe kjo eshte pasoje e globalizimit!

U rindertuan dhe u kthyen ne identitet ne mbare vendin objektet fetare. Rikthyem ne jete ndertesat me shpresen e rikthimit te SHPIRTIT fetar, paqesor dhe artistik!

Per te gjithe ata qe kane nje damar artisti dhe nje copez zemre atdhetare: une ju ftoj te mendoni se: nese do shembim akoma...nje dite do te rindertojme prape me nostalgji dhe keqardhje!

Mos duhet te presim qe nje dite te ndertojme si nje puzzle bustin?

Mos valle nje dite do te ngjisim ne nje kolazh ngjyrash PIRAMIDEN sepse "Tirona sido qe te jete eshte e jona"?

A me jep ti Shqiperi nder dhe emrin shqipetar?

A eshte vertete “feja e shqiptarit, shqiptaria"?

Elma*
***

...nje poezi!

Poezia eshte per mua gjithmone mahnitese!

"Ilaç" per ditet kur ne mes te veres qielli nxin dhe ajri freskohet,

kris nje shi litar qe bie me ore te gjata aq sa duket se harron te kthehet dielli i dashur veror...

Deshiroj te "share" me ju keto vargje jo shume te njohura te shkrimatarit

Dritero Agolli.

Ai eshte i famshem per prozen dhe sarkazmen por keto vargje s'jane fare keq.

Vargje te lehta si shiu i veres, qe s'te lene asgje por ndoshta thone shume!

...e ne pritje te Diellit:

Mos ma kujto!

E shkuara ka caste dhe ore te hidhura, mos ma kujto

per shembull, me pe me duar te lidhura, mos ma kujto!

Per shembull me pe ne rruge te pire, mos ma kujto,

Te pire e te humbur, te share e te grire, mos ma kujto!

Per shembull me rrahen dy-tre vagabonde, mos ma kujto,

Tek shihja nje grerez tek rrinte mbi gonxhe, mos ma kujto!

Per shembull pesova diku nje disfate, mos ma kujto,

Dhe gjumi s’me zinte me dite e me nate, mos ma kujto!

Per shembull me pe duke ecur e qare, mos ma kujto,

Mbeshtetur pas murit me zemer te vrare, mos ma kujto!

Per shembull me pe duke ngrene e genjyer, mos ma kujto,

Te prishur, te shthurur, te rene e te thyer, mos ma kujto!

Per shembull ne shtrat s’u bera per burre, mos ma kujto,

I turpshem u drodha si qengj nen lekure, mos ma kujto!

E shkuara ka ore dhe caste te hidhura, mos ma kujto,

Ka drojtje dhe heshtje kur lipsen te thirrura, mos ma kujto!

MADRID 2011....WYD/GMG

Gjate ketij viti nder organizimet e aktivitetve artistike dhe kulturore pata detyren e organizimit te grupit qe do te marre pjese ne Diten Boterore te Rinise (WORLD YOUTH DAY/ GIORNATA MONDIALE DELLA GIOVENTÙ).

Pergatitem te shkoj edhe une ne Madrid (Spanje)...ne datat 16 - 21 Gusht..

Dita Boterore e Rinise eshte nje eveniment qe u themelua 26 vjet me pare nga Papa Wojtyla (Papa Gjon Pali II ose i njohur si "Papa bredharak") dhe mbledh rreth saj miliona te rinj nga mbare bota!

Do jem aty me nje grup nga ITALIA por une jam shqipetare e shpresoj te perfaqesoj denjesisht edhe ate copez te atdheut qe do deshironte te ishte ne MADRID...

ELMA*

Vendlindja/ Hometown / Città natale

TIRANA IME/ MY TIRANA/ LA MIA TIRANA

“Smiling Cities”, ndrysho qytetin tënd!

Nën titullin “Smiling Cities” për herë të parë po kërkohen masivisht ide se si mund të rivitalizohen lagjet e qyteteve tona. Jo thjesht dhe vetëm nga institucionet që kanë pasur dhe kanë në dorë më së shumti fatin e tyre, edhe duke e keqpërdoruar rëndë atë. Por nga studentët e degëve të arkitekturës, arteve, inxhinierive, nga studiot e dizajnit në vend. Jo vetëm nga Universiteti Politeknik i Tiranës, Akademia e Arteve, Universiteti UFO me të cilët po bashkëpunohet më tepër, por me pranime të hapura për këdo nga këto degë, nga cilido universitet, edhe jashtë vendit.

“Pjesëmarrja në projekt është e hapur për gjithë ata që dëshirojnë të marrin pjesë në të, pavarësisht se në ç’universitet studiojnë, se në kë qytet të Shqipërisë apo botës jetojnë, mjafton të jenë të rinj, duke studiuar apo të sapodiplomuar në këto profesione, dhe me ide për të ndryshuar dhe përmirësuar cilësinë e zonave urbane të qyteteve tona”, shpjegon koordinatorja e projektit, Anila Berberi. Më të gatshëm deri tani janë shfaqur sidomos studentët shqiptarë në Itali, edhe pse projekti është shpërndarë në universitete të huaja kudo nëpër botë ku ka shqiptarë. Sensibilizimi në vendin fqinj është arritur falë Shoqatës së Studentëve të Italisë, Interreg Lecce, Skanderbeg Parma etj. Në pak ditë, nga ky vend kanë mbërritur pesë formularë me pesë projekt-ide.

Projekt-ide që si projekt-ideator të kërkimit dhe mbledhjes së tyre kanë arkitektin e njohur Artan Shkreli. “Smiling Cities” është pikërisht një ide e tij, e cila është miratuar dhe po konkretizohet në bashkëpunim me Fondin Shqiptar për Monumentet, të cilin ai drejton, Shoqatën e Arkitektëve Shqiptarë dhe shoqërinë gjermane për bashkëpunim ndërkombëtar GiZ, me një këndvështrim të ri për rivlerësimin e hapësirave publike urbane në Shqipëri. Por jo në pikëpamje makrourbane, por mikrourbane, duke u drejtuar nga nevojat konkrete dhe të përditshme të komunitetit, për shërbime cilësore, për një jetë aktive dhe dinamike kudo nëpër lagje, edhe ato periferike.

Në këtë projekt shpjegohet si qëllim edhe rilevimi dhe ruajtja e zonave monumentale, historike, kulturore, duke u bazuar tek bashkekzistenca kulturore, multirajonale dhe multifetare në përputhje me ndryshimet e shpejta të imazhit urban, rivitalizimi dhe promovimi i imazhit të zonave të veçanta të qytetit për krijimin e një identiteti të përbashkët. Duke kërkuar të nxiten edhe debate publike për këto tema. “Projekti tanimë është në fazën e tij të parë, atë të regjistrimit, i cili ka nisur në datën 4 korrik dhe mbyllet në 30 korrik. “Një projekt i konceptuar në pesë faza, të cilat mbyllen me një botim ku do të pasqyrohen 10-15 punimet më të mira, të cilat do t’iu shpërndahen bashkive dhe minibashkive, studiove të arkitekturës dhe inxhinierisë, studiove të design-it, si edhe shumë shoqatave dhe OJQ-ve”, shpjegon Anila Berberi. Me shpresë se inovatorët e rinj do të shpërblehen meritueshëm dhe idetë e tyre do të materializohen duke sjellë sadopak ndryshim në miniambientet e lagjeve, qyteteve tona.

Artan Shkreli, arkitekt: Studentët, më idealistët dhe antikonformistët

Risia e këtij projekti ka të bëjë me përfshirjen e një target grupi të ri me akses në fushën e dijeve profesionale, si studentë dhe të diplomuar në Shqipëri dhe jashtë, në mënyrë që të shprehin idetë e tyre kreative dhe krijimin e një imazhi të ri të qytetit, apo të lagjes. I takon kategorisë së arkitektëve, inxhinierëve dhe dizenjuesve të ardhshëm, të cilët nesër do t’i japin jetë qytetit dhe do të zgjidhin problemet specifike.

Ftojmë pikërisht dhe sidomos studentët apo të sapodiplomuarit, të rinjtë, meqë ata janë më idealistët dhe antikonformistët. Ata mund të përcjellin se çfarë dëshiron vërtet rinia dhe vizionet bashkëkohore. Jemi shumë të interesuar që të kemi studentë që mund të transmetojnë një pjesë të përvojës së tyre evropiane, si edhe një vizion më bashkëkohor, dhe pse jo, edhe më modern. Pra nuk ka rëndësi nëse vazhdojnë studimet apo i kanë përfunduar ato. Pjesëmarrja është e lirë, ashtu siç është e lirë dhe fusha e krijimtarisë se tyre. Të lirë janë dhe në konceptet që duan të zgjedhin, se në ç’lagje apo qytet duan të kontribuojnë. Projekti synon të stimulojë idetë origjinale, duke i lënë rrugë imagjinatës dhe dëshirës për një qytet ku gjithkush mund të lërë gjurmë, të përmirësojë imazhin dhe të ruajë vlerat kulturore dhe historike, të theksojë vlerat që janë harruar, por që koha nuk mund t’i fshijë.

Faza I

4-30 korrik. Regjistrimi. Pranë sekretarive të Universitetit Politeknik të Tiranës, pranë universitetit UFO dhe tek Fondi Shqiptar për Monumentet. Për studentet që studiojnë jashtë Shqipërisë online, duke dërguar të dhënat personale.

Faza 2

23-31 korrik – Katër workshope ose seminare. Për studentet që gjenden ende jashtë shtetit materialet didaktike do të jepen me anë të medias elektronike.

Faza 3

Shtator 2011 – Zhvillimi i konkursit. Do të ketë tre çmime për punimet më të mira, të cilat do të jepen nga një juri e specializuar.

Faza 4

Tetor – Nëntor 2011. Ekspozitë shëtitëse. Dhjetë-pesëmbëdhjetë punimet më të mira do të paraqiten në një ekspozitë shëtitëse në ambiente publike në Tiranë, si dhe në dy rrethe të Shqipërisë.

Faza 5

Nëntor 2011 – Publikim i një libri me 10-15 punimet më të mira, me tekstin, fotografitë dhe design (në shqip dhe anglisht). Edhe me të dhënat e studentëve pjesëmarrës, numrin e telefonit, e-mailin etj.

Formulari i regjistrimit dhe për çdo sqarim kontaktoni në adresat e-mail: anila_berberi@hotmail.com ose albanianfm@yahoo.com. Tel: 0682058937

*Botuar në gazetën Shekulli, dt. 20.07.2011

Gazetare: Magdalena Alla

The "Pyramid" Scheme | The Usual Suspects

via wikipedia

Lufta per Piramiden vazhdon...

[Me ane te ketij shkrimi dua te zhvendos vemendjen (e debateve te tilla) nga aspekti politik drejt atij publik, sidomos atij artistik, shoqeror dhe mjedisor. Mendoj se vetem keshtu mund ta largojme fuqine qe i japim politikaneve dhe te arrijme dicka konkrete dhe largepamese per kulturen, arsimin, dhe ekonomine ne vend.]
PER MENDIMIN TIM:

Ky debat eshte jo konstruktiv, jo produktiv, jo transformues, jo kreativ.

Nje lufte "retorike".

Ka marre nuancen e nje skeme "piramidale" ku "aktoret" dhe viktimat jane te njejte.

Heronjte, Armiqte, Tradhetaret, dhe populli

Eshte nje rezultat i "The Magical Thinking of Political Fiction".

Hapesira midis "qellimit" (intent) dhe "realitetit" (reality) sa vjen e zmadhohet. Qellimi sygjeron nje densitet qe s'do arrihet kurre. Edhe pse "teorikisht" pjesemarrja e njerezve (ne kete debat) duhet te jete maksimale sepse eshte, ne fund te fundit, ne interesin e tyre; konkretisht, ata jane lene jashte loje por jo aq sa te mos vuajne pasojat e saj.

Fokusi, ne vend t'i jepet veprimeve per permiresimin e "kultures publike urbane", i eshte kushtuar plotesisht sendit, objektit te Piramides.

Prandaj, nqs vazhdojme keshtu dhe nuk arrijme nje identitet, atehere s'na mbetet tjeter vec ta quajme veten barbare.

Kur gjithe bota po punon per nje kulture, urbanistike, demokraci dhe identitet hibrid duke nderthurur idete tradicionale me teknologji digitale, ne mbetemi barbare ose me sakte viktima.

Pyetjet qe kam dhe do te doja qe ky debat ti pergjigjej jane:

-Si mund ta zhvillojme arenen publike ne qytet (urbanistika) qe t'i sherbeje interesave te qytetareve ne fillim dhe jo atyre te investitoreve apo ndertuesve?

-Si mund te pranojme nje pjesemarrje me te madhe dhe me produktive, ne vendime te tilla, te njerezve te thjeshte qe duan te bejne dicka ose te angazhohen me shume?

Dhe meqe po flasim per Piramiden:

-Do ishte me mire ta linim ashtu sic eshte, rrenoje (nje monument historik) autentike apo ta restauronim apo ta hiqnim fare?

-Nqs do ta shpallnim monument/muzeum historik, atehere duhet te kete njerez dhe zyra komerciale brenda?

-Nqs do te harxhonim leket ta restauronim, per cfare mund ta perdorim; a do te shfrytezohet nga te rinjte aq sa frekuentohet Blloku?

-Nqs do ta prishnim, cfare duhet te veme ne vendin e saj; parlamentin apo dicka komplet ndryshe?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pertej Narcisizmit | Oltre il Narcisismo | Beyond Narcissism

via Domus

Ne Shkurt 2011, Domus.it publikoi nje artikull mbi debatin per Piramiden ne Tirane. I shkruar nga Elian Sefa dhe Giacomo Cantoni ky artikull tregon "luften" e perhershme Piramidale si dhe ngjarjet e 21 Janarit si pjese e saj.

Po e veme ketu ne blog sepse duam te shohim zhvillimin e ketij debati nga mbledhja e te rinjve perpara Piramides, te enjten ne 21 Korrik 2011 ne oren 19:30. Interesi jone qendron jo ne rezultatet politike, por thjeshte sepse deshirojme dhe shpresojme qe zerat e tyre te degjohen dhe vemendja te kaloje drejt nje zgjidhje dhe arritje shoqerore, kulturore, dhe mjedisore. Duke lejuar pjesemarrjen e tyre aktive ne vendime te tilla, mundesohet nje kulture me e pasur urbane si dhe hapet rruga per nje identitet te plote shqiptar.

Ja nje pjese nga ky artikull:

Sheshet publike dhe arkitektura, me historine dhe funksionet e tyre, formojne strukturen e nje populli. Keto hapesira jane shpesh nje metafore e jetes shoqerore dhe kulturore te vendit. Rrezimi i piramides paraqet nje akt te pavetedijshem hakmarrje, anakronik dhe kontradiktor ndaj nje objekti qe mbetet simbol i kushteve te shkuara politike dhe qe nderkohe ka fituar nje vlere te re si simbol i nje procesi te nderlikuar dhe shpengimi ne faze te pjekjes. Ky akt po shkakton nje konflikt idealist-funksional me nje kundershtar qe eshte zhdukur me kohe. Sic ka thene Rem Koolhaas (arkitekt) per Italine:”... kompetenca vizive dhe bukuria absolute e anes se “gabuar” ne fund te viteve 1930 eshte nje kujtese e perditshme e moraleve te paqarta te arkitektures.”

Nga kjo ane, piramida behet nje viktime e pafajshme (shenjester) e nje vendimi politik, i cili ne nje fare menyre deshtoi ta shihte betonin dhe qelqin si nje imazh fizik i nje populli ne ndryshim te perhershem. Eshte njesoj sikur pushteti narcisist qe e ndertoi ate, per te lartesuar dhe kujtuar figuren e nje njeriu, po ngren koken perseri, dekada me vone, ne nje perpjekje te rrezoje ate cka sot eshte bere vend me vlera te perbashketa, nje shesh qe i perket popullit shqiptar por qe ai nuk ka asnje te drejte ne te. Riposedimi i piramides shfaq besimin se arkitektura mund te reflektoje mbi simbolizmin e ndertimit, mbi identitetin dhe naturen aktuale te hapesires urbane dhe veshtrimit te objektit si nje rekord, nje kronike e historive personale dhe kolektive, si dhe deshmitar i ndryshimeve shoqerore dhe fizike. Kjo hapesire merr nje kuptim te perbashket kur vleresohet nga populli. Nese kjo vlere shkaterrohet ose braktiset, atehere dhe vendi harrohet.  Cfare do te humbasi ne kete rast, eshte qellimi mbrapa konceptit te piramides ne Tirane, e cila eshte kthyer nga nje varr madheshtor ne nje rrenoje te cmuar jetese e cila, si e tille, deshmon ndjenjat dhe kuptimet e stratifikuara, por qe, ne qofte se zevendesohet rrezikon zhdukjen e te shkuares. “ Ajo qe me ben pershtypje me rrenojat eshte aftesia e tyre per te shfaqur nje histori te pakondensuar dhe te pa reduktuar ne nje iluzion njohurish apo bukurie. Eshte aftesia e tyre per te marre formen e nje vepre arti, nje kujtese qe s’ka te kaluar. Historite e ardhshme s’kane per te patur me rrenoja. Nuk do te kene me kohe.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pyetje/Domande/Questions?????

Edmond BUDINA.....

è un attore e regista albanese.

Classe '52, Budina ha studiato recitazione all'Università di Tirana, dove per molti anni è stato docente di drammaturgia. Emigrato nel 1992 in Italia, vive a Bassano del Grappa.

The Hit List | Question of the Day

Po ta shohim planifikimin urban si nje disipline sociale dhe kulturore, jo politike apo astetike, atehere shtroj pyetjen:
Cfare ndryshimesh nga e shkuara deri me sot ia vlejne (dhe do t'ia vlejne) per t'u ruajtur ne te ardhmen?
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
If we look at urban design as a social and cultural discipline, not a political or aesthetic one, then I ask the question:
What differences from the past to the present are (and will be) worth preserving in the future?





Me shume mbi kete bisede shkoni ketu dhe ketu.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Featured Artist | Adrian Paci



Adrian Paci. Via Crucis, Stazione 10, Gesu'e'spogliato delle vesti
(Via Crucis, Station 10, Jesus is Stripped of His Garments),
2011, print on Dibond, 34x21".

 Adrian Paci eshte nje artist shqiptar me qender ne Milano. Puna e tij eksploron kufijte midis zones personale dhe asaj politike; identitetet dhe ritualet qe falsifikohen ne keto kufij. Ne nje bisede me Paola Nicolin, Paci shpjegon procesin e tij ne ri-krijimin e nje nga rrefimeve me ikonike ne katolicizem, torturen dhe kryqezimin e Krishtit.

Ne Dhjetor 2010, kuratorja Stefania Morellato me pyeti nese mund te krijoja nje via crucis, stacionet e kryqit, per Kishen e San Barolomeos ne Milano. Duke patur parasysh se ishte via crucis, tema dhe subjektet ishin tashme vendosur: 14 stacione, secili me skenen e vet te paraqitur nepermjet nje fotografie. Te them te verteten ne fillim kisha shume rezerva ndaj kesaj teknike sepse rrezikonte te ishte nje nga ato zgjedhjet qe bejne njerezit per te treguar qe jane “bashkekohore”, por qe ne fund zbulon, me shume se cdo gje, qe Kisha eshte shume mbrapa ne zhvillimin e nje gjuhe vizive ne artin kontemporan. Ky boshllek ekziston vertet. Shekujt e fundit kane pare nje nderprerje ne historine e gjate te komunikimit midis artit dhe Kishes. Perpjekjet e ndryshme per te rifilluar kete dialog kane qene te pasukseshme, sidomos projektet e medhaja.

Via crucis eshte adresuar per me shume se nje mije vjet. Te gjithe e dine qe nuk eshte dicka qe mund ta “zbulosh”. Ka nje vlere dhe pasuri te madhe ikonografike. Prandaj, mendimi im i pare ishte: Si mund ta respektoj kete bagazh ikonografik pa perdorur citime? Gjeja tjeter qe duhet te kisha parasysh ishte publiku (audienca) qe do vinte ketu. Besimtaret i shohin keto stacione kryqi si momente ngushellimi dhe e pranojne veten ne kete rruge dhimbjeje dhe shpengimi. Nga ana artistike si mund ta realizoja kete nevoje? Keshtu qendrimi im ishte te mbaja nje nivel distabilizimi dhe ne te njejten kohe ti shmangesha provokimeve te cekta. Via crucis eshte nje pasqyre dhimbjeje. Retorika e dhimbjes eshte dicka qe me shqeteson goxha dhe nuk doja te luaja me kete aspekt.  Prandaj dhe puna qe une kam krijuar tregon me shume nje Krisht te braktisur sesa te torturuar.

Si subjekt, via crucis i takon nje diskutimi universal mbi dhimbjen e njeriut. Per tu realizuar tamam, puna duhej sjelle ne nje dimension te njohur, pothuajse personal. Vendosa ta krijoj kete via crucis ne studion time, duke perdorur njerez te afert per konstruktimin e skenave. Iu shmanga perdorimit te simboleve (nuk ka asnje kryq) per ti dhene nje forme me konkrete dhe direkte. Nuk bera asnje foto por i filmova skenat dhe me pas zgjodha nje poze nga videklipi. Ne kete menyre puna merr nje cilesi statike (karakteristike fotografike) qe i jep rrefimit nje ekuiliber te kujdesshem duke krijuar ne te njejten kohe nje dimesion me te rrjedhshem te kalimit te kohes, e cila eshte dhe esenca e pozes.

Nje nga synimet e mia ne “heqjen” e detajeve nga rrefimi eshte te krijoja nje boshllek, nje hapesire e lene ne dore te zhvillimeve te mundshme ne te ardhmen. Zgjedhja e filmit si teknike (qe vete anullohet nga vendimi per te perdorur vetem nje poze) eshte gjithashtu nje perpjekje per te aluduar momentin qe mban kujtimin e asaj qe ka qene aty dhe cka mund te vijoje me vone. Via crucis per mua eshte nje ‘storyboard’. Jeni te ftuar ti mbushni keto skena/stacione.

Original Text (in english) via artforum
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Energy Report | 100% Renewable Energy by 2050

Raporti i Energjise (The Energy Report), i publikuar ne Shkurt, eshte nje studim i zhvilluar nga WWF, AMO, dhe Ecofys qe deklaron se bota mund te mbeshtetet 100% ne energjine e rinovueshme (ose riperteritshme) deri ne 2050. Ky dokument propozon adresimin e problemeve urgjente te shkaktuara nga ndryshimi aktual i klimes (climate change) dhe pakesimi i “fossil fuel” duke pranuar se deri ne vitin 2050, te gjitha kerkesat per energji ne bote mund te permbushen teresisht nga burime te renovueshme (renewable energy). Ai pershkruan nje skene teper ambicioze ku kursimi i energjise eshte hapi i pare drejt nje sistemi [energjitik] ne te cilin lendet djegese (fossil fuel) zevendesohet gradualisht nga forma me te qendrueshme (sustainable) energjie: e eres, diellore, gjeotermale, hidrocentralet dhe ajo bio.

Synimi i raportit eshte frymezimi i qeverive dhe biznese qe te kuptojne sfidat qe vijne me kete ndryshim dhe ne te njejten kohe per te inkurajuar ata te levizin me fuqishem per te bere ekonomine e rinovueshme (renewable economy) realitet. Duke treguar avantazhet e nje bashkepunimi global dhe integrimin me te thelle te infrastruktures energjitike globale, raporti tregon se perfitimet nga ky tranzicion (“fossil fuel” --> “renewable energy”) peshojne me shume se sfidat.

Kontributi i AMO-se, drejtuar nga Reinier de Graaf (partner) dhe Laura Baird (associate), koncepton dhe vizualizon implikimet gjeografike, politike, dhe kulturore ne nje bote me 100% energy te rinovueshme. AMO sjell nje vizion te nje bote pa kufij, ne te cilen te gjitha kontinentet kane te drejte te kene energji te qendrueshme (sustainable energy).

Sipas Reinier de Graaf: “ Raporti i Energjise eshte i pari i ketij lloji qe mbeshtet mundesine teknike te furnizimit global me energji te rinovueshme deri ne vitin 2050.  Nepermjet realizimit qe pajisja me energji ne te ardhmen eshte me te vertete nje ceshtje universale qe duhet te adresohet ne nje shkalle globale, ne kemi zhvilluar nje perspektive te re ne bote.”

AMO vete po punon ne dy projekte te bazuara ne kete ide dhe strategji.
 

1. Zeekracht, nje plan i bere ne 2008 per nje rrjet me “wind farms” ne Detin e Veriut

2. Roadmap 2050, nje propozim per dikarbonizimin e energjise evropiane deri ne 2050.

 

Teksti origjinal [original text]   

Per dokumentin e plote [pdf format] shko tek Ecofys ose WWF.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ja disa faqe nga ky raport:

                                                                            



                      

 



Lost in Translation | Question of the Day

-Cilat jane marredheniet aktuale midis burokracise bashkiake dhe hapesirave publike ne qytetin tuaj? Pse eshte i rendesishem komunikimi?

-What is the current relationship between municipal bureaucracy and public space in your city? Why is communication important?

goal/fence photos via The Daily Mail

------------------------------------------------------------------------------------------------

Horse Riding Expeditions in Albania [Lord Byron's Trail]

copyright Auron Expeditions

Auron Expeditions has been kind to give us some information about the Horse Riding Expedition they organized a few days ago in South Albania.

It was the first expedition organized for a group of Horse Riders interested in exploring the mountains of South Albania.

Participants from England, Scotland, New Zealand, France, and USA traveled with the group for ten days. Even though the trip was planned to follow the Trail of Lord Byron’s famous journey in 1809, they still had to charter new paths and explore new villages on the way. The trail took them through Glina Village up to Tepelene town, strolling along cleared paths along Vjose river, exploring ancient monasteries and castles. It was based on the diaries of John Hobhouse, the friend of Lord Byron who traveled with him to Albania and published his memories much later in his life. These notes are not widely known, but are by far the best description of places and people they visited and met in their journey.

This exclusive expedition was a great success and that is why they are organizing two more trips this September and October. Meanwhile, for smaller groups they will organize long weekend trips as well.

-

copyright Auron Expeditions

ANYONE INTERESTED ON THESE PROGRAMS PLEASE LET US KNOW OR 
CONTACT AURON EXPEDITIONS DIRECTLY AT:

AURON EXPEDITIONS

Rr. Butrinti Nr.14

Saranda, Albania

+355-69608-6280 direct | 248-564-5285 fax

http://www.auronexpeditions.com/
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Foto Albania...

SA ALTERNATIVE ESHTE TIRANA?

QUANT'E' ALTERNATIVE TIRANA?

HOW ALTERNATIVE'S TIRANA?

http://mmedia.kataweb.it/foto/29961455/1/quant-alternative-tirana

Continuity of Attention [in creativity]

."To live in the world of creation
........to get into it and stay in it
............to frequent it and haunt it
................to think intensely and fruitfully
....................to woo combinations and inspirations into being
........................by a depth and continuity of attention and meditation
.............................This is the only thing."
..........................................Henry James as quoted by Wallace Stevens

Ne Tirane/ A Tirana/ In Tirana....

The first solo exhibition 
by ALTERAZIONI VIDEO 
in Tirana (Albania)

25th June - 20th July 2011

Nell'ambito del progetto ARCIPELAGO BALKANI, ideato da Claudia Zanfi e realizzato in collaborazione con l'Ufficio Cultura della Comunità Europea, il collettivo internazionale Alterazioni Video (Milano/ Berlino/ NYC), in occasione della loro prima personale a Tirana dal titolo “Alternative Tirana”, presenta in anteprima assoluta un progetto con oltre 500 Polaroid scattate durante il soggiorno in terra albanese nell'estate del 2010. 

Durante il viaggio gli artisti hanno osservato la realtà prendendo vantaggio dalla distanza che li separa dall!essere abitanti del luogo.Questo piacevole stato mentale, di osservazione attiva e immaginifica, e' quello in cui si ritrova ogni viaggiatore che in un paese straniero e' affascinato dalla realtà che lo circonda, forse proprio perché non riesce a comprenderla fino in fondo.

Le città, le spiagge, i panorami mozzafiato, le foto delle vacanze, del matrimonio, di situazioni quotidiane e intime che raccontano le persone e il contesto in cui vivono, i grandi progetti per il futuro e le tracce del passato, documentate con una tecnica innovativa, costituiranno una mappatura del territorio e un ritratto sincero del paese, visto anche attraverso gli occhi dei suoi abitanti. 

In occasione della mostra presso la Zeta Gallery verranno inoltre realizzate delle sculture inedite ispirate alle architetture e ai luoghi della città di Tirana, oltre a un intervento sitespecific nello spazio pubblico. 
Durante l'opening avrà luogo “LAVAZH SPECIAL PARTI”: una installazione/performance in cui la cittadinanza di Tirana è invitata a portare la propria auto e a partecipare a un atto di lavaggio collettivo... Saranno a disposizione: acqua, sapone, spugne, aspirapolvere e tutto il necessario per rendere la propria automobile pulita dentro e fuori. Per l'occasione verranno prodotte delle magliette commemorative e dei poster. Il video di documentazione della performance verra' poi proiettato in galleria per la durata della mostra.
 ---------------------------------------------------------------------------------------------------

As part of the ARCIPELAGO BALKANI project, devised by Claudia Zanfi and held in collaboration with the Culture Office of the European Community, on the occasion of their first solo exhibition in Tirana entitled “Alternative Tirana”, the international collective Alterazioni Video (Milan/ Berlin/ NYC), presents the first preview of a project made up of over 500 Polaroid snapshots taken during their stay in Albania in the summer of 2010. 

During their journey, the artists observed the reality around them, exploiting the distance that sets them apart from being inhabitants of the country. 

This fruitful mental state, one of active and imaginative observation, is what all travellers find themselves in when fascinated by the surrounding reality of a foreign country, perhaps also by virtue of the fact that they are unable to understand it completely.

The photos of cities, beaches, breathtaking panoramas, holidays, weddings, everyday and even intimate situations telling of the people and their lives, their great plans for the future and the traces of the past, documented using an innovative technique, come together to offer an original mapping of the territory and a heart-felt portrait of the country, seen also through the eyes of its inhabitants. 

For the exhibition at the Zeta Gallery, a number of sculptures will be produced, inspired by the architecture and key areas of Tirana, as well as a site-specific intervention in thepublic space. 

During the opening, the “LAVAZH SPECIAL PARTI” will take place: an installation/ performance in which the citizens of Tirana are invited to bring along their own cars and take part in a group car-washing session. The following will be made available: water, soap, sponges, vacuum cleaners and everything else you might need to make your car sparkling clean both inside and out. For the occasion, a number of commemorative t-shirts and posters will be produced. The video of the performance will be shown during the period of the exhibition in Tirana.