Pages

Apr 29, 2012

Alternativa per idete tuaja!

S'duhet te keni frike nga ARTI...qe hyn ne jeten tuaj dhe ju le mbresa!
Idete e mrekullueshme qe keni ne mendje, endrrat qe do te donit te realizonit, jane sinjale te frymes se ndryshimit...
Arti thjesht i ben me te dukshme dhe i zbukuron me shpirt krijues.
Cdo ide lind nga nje cep i shpirtit artist, qe nuk mjaftohet me te njohurat....por eshte ne kerkim te "perfeksionit".
Ne kerkim te PERfACT.... :)

Me poshte do te ndiqni nje video nga e cila mund te frymezoheni per te ideuar dhe ndoshta realizuar te tjera ide qe shumekujt shume racionalisht do t'i dukeshin "çmenduri"!

Apr 27, 2012

STACION presents Kosovo Artists for WEYA 2012


Stacion - Qendra e Artit Bashkëkohor në Prishtinë shpall  artistët e rinj nga Kosova të përgjedhur për pjesëmarrje në 'WEYA -World Event Young Artists 2012'.

Pas pjesëmarrjes së artistëve nga Kosova në ngjarjet e Bienalin e XI-të Artistëve Rinj të Europës dhe Mesdheut dhe takimeve me anëtarët e Asociacionit BJCEM në Romë dhe Selanik, Stacion – Qendra e Artit Bashkëkohor n
ë Prishtinë është ftuar të jetë institucioni partner pjesëmarrës në 'WEYA 2012' dhe institucioni që do të nominoj artistë të Kosovës për pjesëmarrje në 'WEYA 2012'.

'WEYA - World Event Young Artists 2012', është ngjarje e cila mbahet prej 7 – 15 shtator 2012, në Nottingham të Britanisë së Madhe.

'World Event Young Artists 2012' është ngjarja e parë e këtij lloji që do të mbahet dhe është një mundësi e jashtëzakonshme e të sjellurit bashkë dhe të vlerësimit të talentit dhe ekselencës artistike të të rinjëvë nga e gjithë bota.

Kjo ngjarje do t
ë mbledhë një një vend 1,000 artistë të rinj (18 – 30 vjeç) që vijnë nga 120 shtete.

Gjithsej pesë artistë nga Kosova kanë qenë pjesë e procesit të përzgjedhjes dhe të nominuar për pjesmarrje në 'WEYA 2012'. 

Kuratorët Claudio Zecchi dhe Marco Trulli kanë zgjedhur punët e Qëndresë Deda dhe Fatmir Mustafa për pjesëmarrje në 'WEYA 2012'.
via cee-art
via cee-art
Si hap fillestar për përzgjedhjen e pjesëmarrjes në këtë ngjarje ka qenë edhe procesi i përzgjedhjes për pjesëmarrje në Bienalin e XI-të Artistëve të Rinj të Europës dhe Mesdheut që është udhëhequr nga Stacion – Qendra e Artit Bashkëkohor në Prishtinë.

Stacion - Q
ëndra e Artit Bashkëkohor në Prishtinë
Rr. Zija Prishtina p.n. 
10000 Prishtine
Republika e Kosoves
+381(0)-38-222-576
info@stacion.org

www.stacion.org

Apr 26, 2012

Guest Writer | Zhaklin Lekatari

A Gentle Manifest!!
shkruar nga Zhaklin Lekatari:


Injoranca  ne shoqerine kosovare dhe vete shqiptare eshte definitivisht plaga me e madhe. Injoranca ne te folur, injorance ne raportim , injorance ne shprehje e keshtu me rradhe. Shume shpesh, neper mediat tona, flitet se si grate dhe vajzat shqiptare jane te emancipuara, I kushtojne rendesi dukjes, se si e respektojne veten dhe te tjeret. Ne te vertete  I gjithe ky marketing, eshte vetem nje pjese shume e vogel e realitetit, sepse te gjitha keto elemente jane tipike per shoqeri ku demoracia nuk I ka shtrire rrenjet thelle ose per shoqeri te dala nga lufta, psh kemi rastin e Moldavise,Bullgarise, Rumanise, Ukraines, ku femra te bukura  vetem I kushtojne rendesi vetvetes !

Ne kohen, kur shoqerite moderne jane konsumiste, ky eshte nje diskurs ndoshta jo shume I pershtatshem, por defivinitivisht eshte nje problem shqetesues per mua.
Gjate kohes se femijerise, jam ngopur duke lexuar libra dhe duke degjuar qe puna e nderon njeriun, por tani qe u rrita dhe punoj dhe vete, me duket sikur jemi te paket ne qe ende mendojne keshtu.

Jeta ne Prishtine me ka bere te kuptoj, qe ne shoqerine tone shqiptare vlen me shume nese je hajdut aka hajn dhe ke te holla, leke , pare  me te cilat ja siguron vetes respektin nga te tjeret. Jeta ne Prishtine me tregoi, qe nese je femer dhe diten e kalon duke I rregulluar thonjte vetullat dhe duart, dhe duke u marre me shopping, qenke me e vleresuar  se sa nese diten e kalon ne pune. Jeta ne Kosove me tregoi, qe synimi kryesor  I femres shqiptare  eshte gjetja e nje burri te pasur dhe me leke I cili ta siguron jeten, dhe jo zhvillimi, lartesimi personal, edukimi e shume te tjera si keto. ( lus te  mos ofendohen ato femra te cilat nuk I perkasin kesaj kategorie ).

Jeta  ne Prishtine, me ka treguar, qe te dukesh mire, qe te kesh kepucet e Rihanes, apo llakun e Beyonces qenka me mire, se pavaresia nga familja e origjines apo thjeshte dalja ne jete.
Pra emancipimi kultuturor I gjinise se bukur, eshte kot kur ti duhet ta hapesh gojen sa me pak, te shprehesh pothuajse fare  , dhe te dukesh sa me bukur; fatkeqesisht, nuk jane meshkujt qe I bejne keto kerkesa, po jane vete femrat qe deshirojne nje gje te tille  duke u kthyer ne krijesa te pavyeshme dhe te badobishme, perpos kontributit ne shtimin e popullsise.

E gjithe kjo, dhe vete jeta ketu, nje gje te mire ma ka mesuar , dhe ajo eshte, qe te mos merrem me njerez te ketij niveli, qe nuk kane synime (perpos se ndonje takimi te afert me Rita Oren), objektiva, deshira per arritje dhe per vetezhvillim, por qe ti le keto femra te harxhojne kohen e tyre duke ofenduar, te tjeret, duke paragjykuar ata qe punojne dhe duke ju rritur mendja, se si thone gjakovaret: “tu rritshin mendt “ aka nuk ka me keq se sa me tu rrit mendja.



Boceti Fitues | Monument per 100-Vjetorin e Pavaresise

Nga 5 bocetet finaliste te Konkursit per Monumentin e 100-vjetorit te Pavaresise, me se fundmi eshte zgjedhur fituesi.
Visar Obrija dhe Kai Roman Kiklas (Kosovë, Gjermani)
Projekti i propozuar nga bashkëpunimi mes dy arkitektëve nga Mynihu frymëzohet nga banesa tradicionale shqiptare. Për autorët, banesa shqiptare ka shërbyer si shtëpi dhe fortifikim njëherësh duke u bërë simbol kombëtar i qëndresës në shekuj. Për të shprehur idenë e pavarësisë ata sjellin një ndërtesë të hapur e cila paraqitet si dy gjysma kubi ku njëra gjysëm mban çatinë dhe tjetra platformën. Kjo strukturë është menduar e lartë, e gjatë dhe e gjerë prej tetë (8) metrash dhe njerëzit mund të kalojnë lirisht përmes hapjes së saj. Në faqet e brendshme anësore të monumentit do të ketë elementë të vizatuar me lazer si: ‘Deklarata e Pavarësisë’, simboli kombëtar i shqiponjës dhe figura njerëzore. Hapja e banesës simbolizon çlirimin e kombit shqiptar dhe kapërcimin nga izolimi drejt lirisë dhe pamjen nga e ardhmja.
Para dy javesh 5 bocetet finaliste nga 80 konkuruese u perzgjodhen nga juria e Galerise Kombetare te Arteve. Ne kete kohe GKA hapi dhe nje votim popullor virtual (online) dhe fizik (ne ambientet e GKA-se) qe do te luante nje rol suplementar per te shpallur bocetin fitues, perkrah atij te komisionit. Votimi u mbyll dje dhe rezultat jane si ne vijim: 6450 vota online dhe 170 vota fizike ne GKA. Sipas llogaritjeve dy veprat me te votuara ishin ato te duos Visar Obrija & Kai Roman Kiklas dhe gjermanit Jorg Plickat, vetem me 10 vota diference. Duo e pare ka marre 2181 vota ose 33.8%, kurse Plickat 2171 ose 33.6% te totalit.
Me pas vijojne bocetet e Blerta Xhomos & Ilirjan Shimes, Pjerin Kolnikajt, dhe se fundmi Thoma Thomait. Zgjedhja popullore i eshte dorezuar ministrit te Turizmit, Kultures, Rinise dhe Sporteve per vendimin perfundimtar. Ky konkurs eshte bere ne kuader te 100-vjetorit te Pavaresise dhe boceti do te ngrihet ne kryeqytet, Tirane per kete rast.


Dy gjera me shqetesojne nga e gjithe kjo:

1. Nje shumice derrmuese e votuesve morren pjese online
Kjo eshte nje gje e mire qe tregon se interneti prek masa te medha njerezish dhe na bashkon per evente te ketij lloji. Por, ne te njejten kohe tregon se Shqiptaret vazhdojne te jene indiferente ndaj ekspozitave apo eventeve kulturore te paraqitura nga Institucionet e Artit apo Kultures si Galeria e Arteve, dhe nuk shkojne te shohin cfare prodhon shoqeria krijuese vendase. Nje qendrim dhe mentalitet i tille na le mbrapa, duke na mohuar kapacitetin per te ditur dhe kuptuar vleren dhe talentin qe perben identitetin, pasurine dhe (pse jo) trashegimine kulturore, shpirterore dhe materiale te ketij kombi. 


2. Boceti fitues nuk ka nje vend te caktuar vendosje.
Si mund te zgjidhen monumente per 100-vjetorin e Pavaresise pa nje kontekst specific? Atehere, monumenti kthehet vetem ne nje skulpture dhe humbet konceptin simbolik te nje kombi ose territori nese mund te vihet kudo. Eshte pak a shume si roli simbolik i lapidareve apo pllakave te mermerit qe tregojne se ne nje vend te caktuar dicka ka ndodhur ne histori, dicka sado e vogel por qe eshte pjese e jona dhe sado indirekt ka ndikuar ne formimin e se ardhmes. Atehere, pyetja me produktive per mendimin tim duhet te jete kjo:
Ku qendron ky vend ketu ne Tirane qe te simbolizoje 100-vjetorin e pavaresise kombetare?



Apr 25, 2012

Itali, ekspozita për partizanët në Shqipëri!

Sot, ne 25 prill festohet dita e clirimit te ITALISE; 
prandaj deshiroj te rikujtoj hapjen dhe qellimin e kesaj ekspozite fotografike 
si edhe e nje sere aktivitetesh artistike qe na bashkojne me kete popull fqinj!
Mostra fotografica 
In occasione dell'inaugurazione sarà presentato il libro Come divenni partigiano di Battista Cavallotto, vicecomandante del Battaglione Gramsci.
Sabato 18 febbraio 2012- Ore 17- Sala CDT (Largo Barale 11, 12100 Cuneo).

Convegno sul tema 
La Resistenza in Europa: Albania. 
Il contributo dei partigiani albanesi e italiani per la liberazione dell’Albania dall’occupazione nazifascista.
Interverranno Giovanni Villari, dell’Università di Torino, Ziqiri Mero, vice commissario della prima Brigata d’Assalto Partigiana Albanese, e il generale Ilio Muraca, combattente negli anni 1943-1945 nelle fila dell’esercito di liberazione albanese.

Apr 24, 2012

"shqipo mos fli po zgjohu shqipo!"

Ndonjehere kur mendoj per evolimin e shpejte dhe te çuditshem te shoqerise shqiptare me vjen te qesh e te qaj; ca krenare por edhe ca kritikuese.
Me ndodh shpesh, ne vendin ku jetoj, te takoj shqiptare qe jetojne ne atdhé dhe vijne te shohin "boten" ne pritje te ndonje çudie. 
Vetem se kjo çudia nuk ndodh (ne shumicen e rasteve!) sepse rralle here nje shqiptari i bejne pershtypje "shpikjet e frengut".

Vetem kur kthehemi ne atdhe i tregojme si barcaletat e Nastradinit apo si fabula "dhelpra dhe rrushte". Qeshim dhe tallemi po edhe na dhemb shpirti qe s'i kemi gjithashtu ne atdhé.

Po fus dhe veten time ne kete analize pasi nuk i druhem te vertetes se hidhur dhe kerkoj te me korrigjoni (po te ndjeni gje...!)

Ne fakt, ndonjehere jemi kaq te vaket per "mrekullite" qe bota, jashte gardhit shqiptar, permban!
Jemi si pa emocione, aq sa nuk arrijme te shijojme: qytetet, shkallen e larte te civilizimit, shpikjet e fundit teknologjike apo infrastrukturore, zhvillimet ne fushat sociale, politike, ekonomike... 
Ne sikur NUK na ben pershtypje asgje!
Filloj te analizoj se c'ndjen nje "shqipo" ne portin/aeroportin e mberritjes, sidomos kur e ka per here te pare...(ne shumicen e rasteve pret qe te pakten asistentja e udhetimit te jete gjysem zhveshur):
- Zbritja ne token e huaj te panjohur dhe te shume folur duhet te shkaktoje emocione te paparashikuara; 
- Dalja pas kontrollit te pasaportave (si fitore nga dyluftimi) duhet te pritet me hovacione e te pakten nga nje buqete lulesh; 
- Perdorimi i automjeteve te qarkullimit rrugor/urban: metro, autobuza, tramvaje, autostrada (nga ato te vertetat me tabele jeshile dhe me drita) duhet te te lere pa mend se helbete, i sheh per here te pare...po edhe mund te humbasesh!
- Vizitat neper monumente artstike, muzeume, keshtjella, kisha e objekte te tjera kulti, lagje karakteristike te vendit qe ke vendosur te vizitosh, duhet te vlejne per te bere foto profili per ne FB.
- Ngrenia ne restorante tipike, fjetja ne hotele te çuditshem, frekuentimi i kafeneve, birrarive, pub-ve duhet te shfaqet me kuriozitet;

Ne te vertete anje nga keto momente ne çastet e para te ; asnje emocion! 
SEPSE:
- zbritja nga avjoni/anija etj,  eshte si "kalova lumin te **** kalin" (uh, shyqyr qe arritem gjalle!)
- dalja nga kontrolli i pasaportave eshte si "ua s'pa njeri e?...si kalova aq shpejt???... se Filani na e beri tmerr, kontroll i rrepte e hapin çantat..." ("po une e dija; normal qe do kaloja: djath s'kam, mish s'kam, raki jo e jo")
- hipja ne metro apo dalja ne autostrade eshte ne shumicen e rasteve prepotente, aq sa po nuk i shkele kallon ndonje kokederri Perendimor, te tjeret te hapin rrugen... ("shi si jane keta Perendimoret si pula ne timon!")
- vizita e qytetit duhet te mbaroje brenda paradites se pastaj kemi shume pune... "s'do bejme i çik SHOPPING?!" (nga 10 - 20 - 30 € se ndryshe i kam te çamet sa te dua!!!)
- "ej, po pse duhet te hame keto gjerat e shpifura qe hane keta Perendimoret? ...Ka ndonje fastfood ku bejne sufllaqe.... Ua po pati McDonald's me mire akoma!"
- Perballja me koshat e plehrave...keto objekte "koti fare"!
- Sa kot, s'lejohet cigarja brenda neper lokale!
- Keto dyqanet me orare...pse mbyllen ne dreke?
- Si mbyllet kuzhina ne oren 14:00...pse kur hane dreke keta me pulat?
Te gjitha keto dhe pyetje te tjera qe s'po ju rendis!

Pergjigja ime eshte se keta Perendimoret kane RREGULLA QE ZBATOHEN nga te gjithe njesoj prandaj sistemi funksionon; ne shumicen e rasteve. Konfrontimi i herepashershem ben te rritet niveli i sherbimit dhe i perceptimit te te drejtave dhe detyrave... (ngjajne si "fjale te huaja"!!!)
Por nje "shqipo" nuk i bejne pershtypje sepse ka vetem nje etalon bukurie apo shemtie: VETVETEN. 
Per nje popull qe del nga erresira e izolimit (nuk flas vetem per vitet '45- '90)  dhe gjendet perpara diellit vezellues se bollekut me syte mbyllur, nuk ekzistojne historirat. Mjafton te marrim nga nje copez diell dhe te ndrisim si Perendimoret.
Ne duam te jemi si ata pa patur idene se PSE Perendimoret jane ne kete/ate menyre?!
Ne me shpejtesine e drites bleme Mercedesa qe te ngjanim si gjermanet, hengrem Pizza qe te ishim si latinet dhe mesuam te hanim Suvlaki si greket qe te mos na ngaterrojne me popujt inferiore ndaj nesh (siç jane afrikanet! mora nje shembull do si do se ne nuk jemi as ndonje popull racist!)
Ne jemi ata qe brenda viteve '97 ishim pasaniket e Ballkanit dhe nje vit me vone pastruam te gjithe hambaret e Evropes!
Ne qe s'na mungon asgje po na mungojne RREGULLAT vazhdojme ta mbajme koken lart pa ulur asnje milimeter per te pare se ne c'shtepi "katran" jetojme....
"Shtepia" jone eshte boshe...dhe po merr me vete dhe shpirtin ne ate zbrazeti.  
Disiplina nuk eshte e keqja e madhe, studimi nuk eshte si alternative e kafenese!

Drejt Evropes nuk shkohet me I-Pad...po me mendje dhe me PUNE.

Si mendoni?

Apr 23, 2012

One Day on Earth ALBANIA | The Screening Event

Filmi dokumentar 'Nje Dite ne Toke' eshte mundesuar nga me shume se 3000 ore xhirime, ku njerez te thjeshte ne mbare boten kane filmuar jeten e tyre ne te njejten dite, 10 tetor 2010. Kjo iniciative shfaq pamje te nje njerezimi te nderlidhur qe kurre me pare s’ka qene i mundur.
Filmi me metrazh te gjate u shfaq ne Diten e Tokes, 22 prill 2012 ne Tirane si pjese e nje eksperience globale ne mbi 160 vende.
Ky event u mundesua ketu ne Tirane nga PERfACT (Facebook) ne bashkepunim meTirana Ekspres (The alternative art space of Tirana) (Facebook). Falenderojme organizaten Nje Dite ne Toke per kete iniciative te shkelqyer. 
Filmi te ben te qeshesh, te qash, te mendosh, por me teper te ben te kuptosh qe ne ketu ne Shqiperi jemi nje pjese mjaft e vogel e nje sistemi qe tejkalon dhe imagjinaten . Pra nuk jemi te izoluar me. Cdo gje eshte e nderlidhur, jo vetem ne shkembimin shoqeror te vlerave, eksperiencave, por dhe deshira e perpjekja per te patur nje jete sa me te plote me cdo gje qe na ofron ky planet. Prandaj filmi duhet pare me nje mendje te hapur, per te gjetur frymezimin dhe fuqine te vazhdojme perpara; te shijojme cka na ofrohet por edhe te japim mbrapsht. Vetem keshtu mund te arrijme nje balance te gjate e te qendrueshme me veten dhe token ku jetojme.
Per te ditur me shume mbi kete projekt dhe realizimin e tij klikoni me poshte:

Ja disa video dhe foto nga shfaqja e filmit ne Tirane.

photo by diagstudio
photo by diagstudio
photo by diagstudio
photo by diagstudio
photo by diagstudio
photo by diagstudio
photo by diagstudio
photo by diagstudio
Falenderojme per mbeshtetjen te gjithe ata qe mundesuan dhe ishin aty gjate shfaqjes se filmit 'Nje Dite ne Toke'  ne Tirana Ekspres (The alternative art space of Tirana)







Apr 21, 2012

THE EARTH - LA TERRA - TOKA

Mos mungoni ne aktvitete
e dites se TOKES
22 Prill 2012
TIRANE

Ne mengjesin e te djeles:
Qe prej ores 10:00 deri ne 18:00
Tirana Ekspres (The alternative art space of Tirana) organizon nje "Aksion per pastrimin e Liqenit Artificial te Tiranes". Mund te jepni kontributin tuaj dhe te ndihmoni ne permiresimin e jeteses se kryeqytetit.

Ora 10:00 deri ne 13:00
Gjithmone ne Parkun e liqenit artificial te Tiranes - nisma qytetare "Ne paqe per Natyren" me EcoBicycle ndermarrin nje fushate sensibilizimi me titull "Pastro, Riciklo, Pedalo". Aksioni per pastrimin dhe informacione mbi rregullat e riciklimit ju mirepret.

Ora 11:00 tek Parku Rinia ne qender te Tiranes
"Ta pastrojme Shqiperine ne nje dite" organizon te parin "FlashMob" per te inkurajuar dhe sensibilizuar te gjithe qytetaret ne mbrojtjen e AMBJENTIT ku jetojme. 

Ne mbremje:
Ora 20:00
Per here te pare ne te gjithe BOTEN.
Ne ambjentet e Tirana Ekspres (Rr. Karl Gega, Blloku i Magazinave - Tirane).  
Sigurisht nuk mund te humbisni Evenimentin GLOBAL te pergatitur nga PERfACT & Tirana Expres ne projektimin i filmit te pare dokumentar: "Nje Dite ne Toke".
Jemi pjesemarres te nje iniciative boterore.

Merr pjese ne nje nga aksionet e organizuara...
BEHU EDHE TI PJESE E HISTORISE SE TOKES!

Apr 20, 2012

La settimana della CULTURA - Java e KULTURES



“Il Ministero per i Beni e le Attività Culturali promuove “la Settimana della Cultura”, aprendo per nove giorni, gratuitamente, le porte di musei, ville, monumenti, aree archeologiche, archivi e biblioteche statali su tutto il territorio nazionale.
L’iniziativa, nata per trasmettere l’amore per l’arte e la conoscenza dell’immenso patrimonio italiano.
Offre un ricco calendario di eventi, mostre, convegni, aperture straordinarie, laboratori didattici, visite guidate e concerti.
Si rende così ancora più speciale l’esperienza di tutti i visitatori, grazie al coinvolgimento di molte Istituzioni pubbliche e private, per una partecipazione estesa e capillare.” 

Ministria e Kultures italiane organizon “Javen e Kultures” duke hapur falas, per nente dite, dyert e museumeve, vilave, monumenteve, zonave arkeologjike, arkivat dhe biblotekat shteterore ne mbare vendin.
Kjo iniziative, lind per te trasmetuar dashurine per artin dhe njohjen e pasurive te panumerta kulturore italiane.
Nje kalendar i ngjeshur me aktivitete, ekspozita, takime, hapje te jashtezakonshme, laboratore mesimore, vizita me guida dhe koncerte.
Ne kete menyre eksperienca e vizitoreve behet edhe me e veçante, fale edhe bashkepunimit te shume Institucionve publike dhe private per te bere te mundur nje pjesemarrje te gjere ne menyre kapilare.”

Marr guximin te paraqes kete iniciative per te treguar se puna e KONSERVIMIT te trashegimise kulturore vazhdon te kryhet ne forma dhe menyra nga me te ndryshmet ne mbare globin...
Ndonese fondet per kulturen (globalisht) cdo vit shkurtohen ajo qe me ben pershtypje eshte puna e palodhur e te apasionuarve!
Ne prag te 100 vjetorit te PAVARESISE ftoj te gjithe ju, te apasionuar shqiptare, te (bashke)punojme per te lene ne breza jo vetem te rejat qe sjell kjo epoke por edhe KULTUREN E TRASHEGUAR!


Apr 19, 2012

URINETOWN - Mark Hollmann & Greg Kotis

URINETOWN
"....tregon historine e njerezve qe duhet te urinonin çdo dite, qe kishin etje, deshironin te ishin te lire dhe ndonjehere kendonin dhe kercenin.
Pra eshte historia jote.
Ti, qyteti yt, shoket e tu dhe te gjithe njerezit qe njeh. 
Ne nje skenar te pamundur, qe ne te vertete ekziston...."

URINETOWN 
"...è la storia di gente che doveva fare pipì tutti i giorni, che aveva sete, voleva essere libera ed ogni tanto cantava e ballava.
Insomma è la tua storia.
Tu, la tua città, i tuoi amici e tutte le persone che conosci. 
In un scenario impossibile che in realtà è già qui...."


*be inspired*

Apr 18, 2012

18 April | International Day for Monuments and Sites dedicated to World Heritage

Sot ne18 prill festohet Dita Nderkombetare e Monumenteve dhe Vendbanimeve Historike. E deklaruar si e tille nga UNESCO ne nentor te 1983 dhe me iniciativen e pare te marre ne 18 prill 1982, kjo dite është shndërruar në një traditë të përvitshme organizimi aktivitetesh të ndryshme kulturore për njohjen e monumenteve dhe vendbanimeve kulturore, dhe luan një rol të rëndësishëm në sensibilizimin për rrezikun e trashëgimisë kulturore.

Sipas MTKRS-së, edhe në Shqipëri organizohet hyrja falas në monumente dhe zhvillohen aktivitete të ndryshme lidhur me vlerat, rëndësinë si edhe rreziqet që i kanosen monumenteve të kulturës, më së shumti per femijet dhe te rinjte, të cilëve jo vetem do t'u ngelen këto vlera të trashëgimisë kulturore, por duhet edhe t’i mbrojnë ato.

Ja disa foto nga Berati: Gjendja e monumenteve ne qytet dhe puna qe po behet per rinovimin dhe kujdesjen e tyre.



photos diagstudio
photos diagstudio
photos diagstudio
photos diagstudio
photos diagstudio
Every year on 18 April, ICOMOS celebrates the “International Day for Monuments and Sites”, whose establishment was approved by the 22nd UNESCO General Conference in 1983. The theme for 2012 is World Heritage in celebration of the 40th anniversary of the World Heritage Convention.

The aim of the International Day for Monuments and Sites is to encourage local communities and individuals throughout the world to consider the importance of cultural heritage to their lives, identities and communities, and to promote awareness of its diversity and vulnerability and the efforts required to protect and conserve it.
18 April is celebrated all over the world. Events include scientific conferences and symposia, exhibitions, photography competitions, excursions, press conferences, the awarding of prizes, releasing press releases, publishing magazine articles and projecting films, among others.
(via Icomos)



Apr 16, 2012

One Day on Earth Global Screening Event -Albania



Ne Diten e Tokes, ju ftojme ne nje event global – shfaqja e filmit te pare dokumentar ‘Nje Dite ne Toke’. Shiheni kete film unik te krijuar nga mbi 3000 ore xhirime, filmuar nga njerez te thjeshte ne mbare boten ne te njejten dite 10 tetor 2010. Kjo iniciative shfaq pamje te nje njerezimi te nderlidhur qe kurre me pare s’ka qene e mundur.

Jeni te gjithe te ftuar kete te diele, ne 22 prill 2012 ne oren 20:00 ne ambientet e Tirana Ekspres, per nje shfaqje te filmit dokumentar ‘Nje Dite ne Toke’, tek tarraca jashte. 
Eshte nje oportunitet i madh per te qene pjese e nje pervoje filmike me te vertete globale. Le te tregojme mbeshtetjen tone dhe te perfaqesojme Shqiperine ne kete shkembim kulturor boteror. Le te ndihmojme duke marre pjese. Te gjithe jane te mirepritur. Filmi eshte me titra shqip.

Ky event eshte mundesuar ketu ne Tirane nga PERfACT (Facebook) ne bashkepunim me Tirana Ekspres (The alternative art space of Tirana) (Facebook) si pjese e eventit global te shfaqjes se ‘Nje Dite ne Toke’. Falenderojme organizaten Nje Dite ne Toke per kete iniciative te shkelqyer. 

RSVP ne Facebook tek:  https://www.facebook.com/events/367646679946410/

Projekti: Nje Dite ne Toke eshte nje projekt filmi qe, nje here ne vit, kap pervojen njerezore ne cdo vend ne botes ne te njejten dite. Dokumentari I pare me metrazh te gjate shfaqet ne Diten e Tokes, 22 prill 2012 ne mbi 160 vende. Dokumentari tregon punen e mbi 19.000 kineasteve vullnetare – fillestare dhe profesionale – dhe vendos nje rekord boteror si filmi i pare qe permban pamje nga cdo vend, ne te njejten dite. 

Arkivat ne websitin e Nje Dite ne Toke perfshijne mbi 6000 ore xhirime qe shfaqin ceshtje te rendesishme globale – nga varferia ekstreme ne ndryshimin e klimes dhe barazia gjinore – e gjithe kjo per nje sensibilizim global ku njerezit te bashkohen e te veprojne. Mbi 60 partnere nderkombetare jofitimprures kane bashkepunuar per te krijuar kete levizje online, perfshire United Nations, Ford Foundation dhe World Wildlife Fund.

Realizimi i Filmit: Projekti mobilizoi dhe aktivizoi nje rrjet pjesemarresish nga cdo vend i botes permes nje thirrje te hapur globale per te filmuar ne bashkepunim me UNDP. Nje Dite ne Toke dhuroi 1000 kamera me high definition qe te mundesonte pjesemarresit me mjetet me te mira te mundshme per te filmuar boten rreth tyre, deri dhe zonat me te thella. Me shume se 3000 ore xhirim ne 70 gjuhe jane redaktuar per te krijuar kete film.


One Day on Earth - Global Screening Trailer from One Day on Earth on Vimeo.

This Earth Day, we invite you to a free global screening event of the first One Day on Earth Motion Picture. Watch this unique film created from over 3000 hours of footage, and shot by our community in every country of the world on October 10th 2010. Together, we have created a picture of interconnected humanity never before possible.

Please, join us Sunday, April 22, 2012 at 20:00 in the premises of Tirana Ekspres for an outdoor free screening. It is a great opportunity to be part of a truly global film experience. Let’s show our support and represent Albania in this worldwide cultural exchange. Let’s help by attending. Everyone is welcome. The film has Albanian subtitles.

This event is made possible here in Tirana by PERfACT in collaboration with Tirana Ekspres (The alternative art space of Tirana) as part of One Day on Earth Global Screening Event. 
Many thanks go to the One Day on Earth organization for this brilliant initiative.

RSVP on Facebook at:  https://www.facebook.com/events/367646679946410/  

The Project: One Day on Earth is a grassroots film project that, once a year, captures the human experience in every country on earth on the same day. The first feature-length documentary film premiers on Earth Day, April 22, 2012 and will be screened in over 160 countries around the world. The documentary showcases the work of over 19,000 volunteer filmmakers – novice and professional –and sets a world record: the first movie to feature footage from every country in the world on the same day.

One Day on Earth’s shared and searchable archive includes over 6,000 hours of footage featuring important global issues – from extreme poverty to climate change to gender equality – and then brings people together to take action. Over 60 international nonprofit partners collaborated to create the online movement, including the United Nations, Ford Foundation and World Wildlife Fund.

Making of the Film: The project mobilized and activated a network of participants in every country on earth through a worldwide open call for filmmakers in partnership with the United Nations Development Programme. One Day on Earth donated 1,000 high definition cameras to ensure participants had the best tools possible to capture the world around them, even in the planet’s most remote places. More than 3,000 hours of video in 70 languages were edited down to create the feature film.








Pse zgjedhim nje blog?


VISIBILITET
KONTAKTE
DIALOG
DEGJIM
KRAHASIM

Ne kete blog u jepet VISIBILITET te gjithe atyre shqiptare krijues qe kane lidhje me ARTIN ne te gjitha format e tij, me mjedisin dhe me tematikat sociale!

Gjate muajve te apasjonuarit dhe ata qe na ndjekin vihen ne KONTAKT me artiset dhe aktivitet e tyre, te rejat ne fusha te ndryshme, evenimentet brenda dhe jashte vendit, konkurset, studimet, problemet...etj lidhur me temat kryesore; sikurse ne kontakt me njeri tjetrin.

Nepermjet kesaj pike takimi virtuale behet i mundur dhe i lejueshem krijimi i nje DIALOGU ne nivele te ndryshme te shoqerise shqiptare dhe asaj te huaj lidhur me Shqiperine. 

Ne mundohemi te DEGJOJME kerkesat qe vijne nga impulse te brendshme (arti dhe kultura, mjedisi, bashkejetesa) dhe nga te huaj qe njohin Shqiperine, shkruajne e marrin pjese aktive ne zhvillimin e qyteteve tona. 
Ne te njejten kohe ngreme zerin, kerkojme e publikojme ne kete BLOG: mendime, studime dhe alternativa qe te degjohen nga te gjithe.

KRAHASOHEMI me shqiptaret qe jetojne jashte territorit te Shqiperise. Ata qe kane patur suksese edhe pse kane ndjekur studime te ngjashme me ata qe studiuan brenda vendit... 
Keta shqiptare, qe vazhdojne te jene krenaria e kombit duhet te jene nxites per te permiresuar jetesen e atyre qe punojne me pasion brenda realiteti shqiptar!

Apr 15, 2012

Aurora KENGA - Guest Writer

Vajza që nuk nuhaste

U ul në një prej tavolinave në fund te lokalit dhe porositi një kafe dhe një ujë pa gaz.
Disa minuta më vonë erdhi porosia e saj dhe pasi falenderoi kamarierin me anë të një buzëqeshje të mirësjellëshme, pregatiti kafen dhe ktheu një gllënkë të lëngut të zi.
Vështroi orën.
Ai ishte sërish me vonesë edhe pse e dinte mirë që nuk mund të qëndronin shumë gjatë. Sapo e vendosi sërish në tavolinë celularin nga ku pa orën me bishtin e syrit dalloi që ai po i buzëqeshte mbi krye. U ul pranë saj me një buzëqeshje të ëmbël dhe nxorri nga xhaketa një lule.
Ishte një degëz mimoze me lule të verdha që transmetonte të njëjtën forcë dhe ëmbëlsi të ngjashme me rrezet e diellit në atë ditë të bukur pranvere. E pranoi lulen, iu afrua dhe e puthi lehtazi në buzë, por më pas e vendosi thuajse e bezdisur mbi tavolinë larg vetes.
Ai e dinte që ajo kishte lindur pa shqisën e të nuhaturës. Ajo nuk mund të ndjente aromatë këndëshme apo erëra të këqija. As aromën e mimozës së këputur enkas për të nuk mund ta ndjente.
Ai gjest i thjeshtë që do të gëzonte ditën e cilësdo gruaje, përfaqësonte për të një harresë të atyre detajeve që përfaqësonin vetë qënësinë e saj. Megjithatë ajo nuk ishte nga ato gratë që presin shkakun më të vogël për të krijuar një debat që nuk dihet se ku mund të të shpjerë. Nuk ishte frikë por vetëpërmbajtje, kështu që filloi të fliste mbi organizimin e darkës atë mbrëmje dhe mbi oraret e të dyve.
Pas gjysëm ore u gjend sërish në rrugë, mes njerëzve, drejt punës së saj.
Ajo punon në një gazetë lokale dhe për të arritur në zyrat e saj i duhet të përshkojë një park të vogël. Vuri re se pemët tashmë e kishin humbur zbrazëtinë e tyre dimërore dhe nga sythet po ҫelnin lulet e para. Bari ishte kositur me kujdes dhe dukej si një parket i gjelbërt që mbronte këmbët e fëmijëve të cilët luanin plot hare mbi petkun e tij.
Një fllad i ngrohtë pranveror po i përkëdhelte flokët e gjatë e të zinj dhe ajo përpiqej të largonte nga sytë balluket e saj të prera mbi vetulla.
Puna në gazetë i merrte një pjesë të mirë të ditës së saj.
Redaktori e kishte ngarkuar me detyrën që të administronte rubrikën e letrave të lexuesve. U përgjigjej atyre letrave me përzemërsi dhe dedikim, pasi besonte në ato histori dhe në atë dorë që nderej drejt saj në kërkim të një përgjigjeje. Edhe pse për të mbetej i habitshëm fakti se sa shumë këta njerëz i besonin, ndihmës që mund t’u jepte një i panjohur për ta. Ajo e kishte pranuar këtë punë me shumë dëshirë pasi i jepte një kënaqësi të madhe shpirtërore.
Vërtetë nuk ishte në gjendje të ndjente aromërat, por ishte një njohëse e mirë e ndjenjave njerëzore.
Në këtë pjesë, për të mund të thuhej se kishte një hundë mjaft të mprehtë, për të dalluar thelbin e një problemi dhe për t’i dhënë një alternativë zgjidhjeje mëse të kënaqëshme. Një hundë e stërvitur me kalimin e viteve, falë kujdesit që i kushtonte fjalëve dhe emocioneve që ato dëshironin të përҫonin. Arrinte të dallonte dyshimin, habinë kurteshtjen, dhimbjen dhe gëzimin. Pastaj niste të shkruante përgjigjen e saj, me kujdesin e një nëne, që gjithmonë di të japë këshillën e duhur, duke u përpjekur të mos lëndonte asnjëherë askënd.
Në fund të ditës së punës fikte monitorin dhe merrte frymë thellë sikur të donte tyë mbante edhe për pak ҫaste ato emocione brenda saj. Emocione që hera herës ktheheshin edhe në të sajat.
Pa përsëri orën dhe doli me nxitim nga zyra pasi ishte vonë për pregatitjen e darkës.
Muzgu sapo kishte rënë.
Në qiell dallohej vetëm një yll tejet larg she bënte fres, ai freskimi jo dhe aq i lehtë, që në pranverë të jep ende disa drithërima si për të të sjellë ndër mend se dimri ende nuk është larguar tërësisht.
Befas u kujtua.
Mimoza nuk ishte me të.
E kishte lënë në tavolinëe atë paradite.
Ai i kishte dhuruar një lule dhe ajo e kishte braktisur si një dhuratë, e cila nuk meriton as dhe një fije respekti.
U ndje në faj.
Por më pas u inatos me të. Dhurata e tij pa takt i dëshmonte edhe një herë pavëmendshmërinë e tij ndaj saj. Në atë vit të kaluar bashkë nën të njëjtën ҫati, ai vazhdonte t’i dëshmonte se sa nuk e njihte dhe se sa nuk përpiqej që të kuptonte botën e saj. Ndoshta kishte bërë një hap të gabuar, kur kishte pranuar të jetonin bashkë. Para se lidhja e tyre të arrinte në këtë pikë, gjërat ishin ndryshe. Ai kujdesej më shumë, tregonte më ҫka kishte ndryshuar. Ajo e dashuronte dhe besonte në faktin se u duhej ende kohë që të njiheshin plotësisht, prandaj e kishte ndërmarrë atë hap, të rëndësishëm në jetën e saj.
Kur kaloi pragun e shtëpisë me habinë e saj më të madhe gjeti mbi tryezë degën e mimozës (që nuk kishte më të njëjtin shkëlqim si në mëngjes) të mbështjellë në një shall të hollë, të cilin e njihte mjaft mirë.
Ishte shalli i tij.
Aty pranë gjendej edhe një pusullë ku shkruhej: “Ky është shalli im, i lyer me parfumin tim. Sa herë që do të shohësh këtë lule, të veshur prej tij, do të dish që mban aromën time.”
Ajo buzëqeshi.





*Creative Sunday*

Apr 14, 2012

Public Payphone as Pop-up Library



Telefonat publike ne rruge po dalin jashte perdorimit. Vetem ne New York ka mbi 13.600 cope qe pothuajse nuk perdoren fare. Arkitekti John Locke Departamentit te Permiresimit Urban ka marre persiper ta ktheje kete problem ne dicka te dobishme. Ai po 'ngacmon eksperiencen urbane' duke ripershtatur kabinat telefonike ne biblioteka te çastit. Kjo nderhyrje perdor strukturen ekzistuese te kabines pa e prekur fare aparatin telefonik, dhe raftet e vendosura mund te hiqen menjehere pa problem. 
Payphones are becoming obsolete. In New York City alone there are over 13,600 hardly used payphones. Architect John Locke of Department of Urban Betterment has taken this problem and turned it into an opportunity. He has 'hacked the urban experience' by repurposing the phone booths into pop-up libraries. The intervention uses existing construction without affecting the phone itself, and the shelving can be easily removed. 




Per nje interviste te plote me njeriun prapa ketij eksperimenti shkoni ketu.
For a full interview with the man behind this experiment go here.  


Si mendoni ju, mund te bejme dicka te tille ketu ne Shqiperi?
A nuk mendoni se do te jete e dobishme per te gjithe, sidomos per ata qe lypin dhe flene ne rruge?
What do you think, can we try something like this here in Albania?
Don't you think it will be beneficial to everyone, especially to adults and children that beg and sleep on the streets?  


Promovimi i nje literature te hapur mund te jete po aq e rendesishme sa qasja dhe shperndarja e informacionit.  Vetem nje ide.
Me poshte jane disa foto te kabinave telefonike ne Tirane. Si mund te shihni disa prej tyre jane tashme duke u perdorur nga shitesit ne rruge. 
Promoting an open-source literature might be as important as information sharing. Just an idea. 
Here are some photos of payphone booths in Tirana. As you can see a few of them are already being used by street vendors.
via diagstudio
via diagstudio 
via diagstudio 
via diagstudio 
via diagstudio 
via diagstudio 
via diagstudio 



Apr 13, 2012

A landscape to remember - Hans Bruzja (Part 3)

Know your place: landscape interpretation for outdoor practitioners Dhermi, a landscape to remember!


(Part 1. ...I have conducted a small activity when I was in Albania regarding the topic. Later on the paper I will further explain it. As I said I will focus my research in a place or village called Dhermi.....

Part 2. It is true that for the moment the situation on that area is not good, and many parts are covered with rubbish or are not cleaned by the natives themselves, but I have been thinking of a number of reasons why this situation will change.... )


Firstly I believe that the new environmental reforms that our state is undertaking regarding the integration process will help in improving the situation of different landscapes and natural reserves in Albania.
This is the case for my favorite landscape, the one we are talking about.
In a few years I believe the state will return to its position as a regulatory tool for tourism and business. This will definitely touch the landscape in Dhermi (the name of the village) and natives will finally understand that their life and business is dependent on the landscape. They will care for it more than anything.
The reasons why the landscape changed were mainly political and human caused.
While the change that I predict for the future will be in synchronization between them.
First the government has to take the situation under control and people will be conscious and will have the awareness of their surroundings.
For the cultural part I think there will not be many changes in the future. The southern part of Albania has a big influence from Greece and this is reflected especially in religion.
All natives of that area are Christian orthodox and around the forest there are many small chapels and also big churches near the village.
One thing that did not change was the maintenance of these churches.
They resisted to communism which was against any kind of religion and they have been maintained by natives of the area for the last 20 years.
Today many tourists visit the hundred year’s old churches and small chapels or temples where people can pray or just enjoy the culture differences.
In my opinion this religious culture will not change and therefore the cultural landscape will be the same, preserving the old tradition.
I believe this way because I know that in Albania there is harmony between religions. So in my perspective the future of this landscape will be a better one. In physical terms, I would say that what is already ruined will take years to be restored, like for example trees and other vegetation but the rest will hopefully be maintained and used efficiently for the good of natives, tourists and of course nature.
I decided that all the observations I have made in these years should be communicated and delivered to people in order to see the impact it has on them. For this I decided to use the simple method of walk and talk. I cannot consider them as interviews because it was mostly talks.
When I was in Albania 1 month ago I decided to talk to people in my city about all these changes in the last 20 years that happened in Dhermi; decided to address only to persons between the age of 40-60 years old because they might have visited the place during communism time and after it, so I wanted to hear their opinion and their reaction. I talked to 20 persons, many of them did not visit the village and the beach during communism because not everyone was allowed to go there, but they had been in the last 20 years.
6 persons had visited the place in both periods.
After talking to them and explaining my observations, the changes and their reasons, all of them agreed on the current situation. The persons, who had not visited the place during communism, were worried mostly about the pollution of the environment and they were aware that something must be done for that place. While the 6 persons who had visited the place on both periods were more revolted to what has happened there in the last 20 years. They were remembering how the place was 20 years ago and how it is now. For them the changes were drastic and they were blaming mostly the government. From their reaction I understood that the place was much more different when they were young, meaning 30 years ago. 
This is the small activity I used to convey my interpretation of this landscape for the last 20 years. If I would analyze the approach I took for this activity I would say that there are positive and negative features in it.
The positive one I think is the selection of the audience. I chose the age group of 40-60 years old because they have witnessed more in the political, social and cultural history of the country and they have been living in both political systems, so they are able to make a better distinction. If I would have asked young people around the age of 25 I am sure that they would not be very much worried about the landscape as long as there are nice hotels, bar and pubs for them near the beach.

While regarding the negative parts of my approach or better saying what I could have done better, it has to do with the place where I did these talks. I met people in my city, in the capital and it would have been much better if I could have asked natives of Dhermi village. 
The natives have been living there so for them the changes are even more obvious. Maybe by asking some people who were actually part of the social changes to the landscape I could have gotten some more appropriate answer and reasons why all this happened. Maybe a more detailed research and a higher number of people asked could have given more information on the awareness of people about landscape in Albania.
I choose the village of Dhermi not only as my favorite landscape in Albania but also as one of the most frequented touristic place in Albania in the last 10 years.
After all this thinking, analyzing and evaluating, a few questions come into my mind.
It is more appropriate though to introduce some real questions about landscape.
Is landscape a scene we are looking at, or a world we are living in?
Is landscape all around us or just in front of us?
Do we observe or inhabit landscape?
(Wylie, 2007, p.4)
It is through these questions that people should start thinking more for the landscape around them. They should start to understand that landscape is part of us and that we are part of it.
We were born in nature and that’s where we are supposed to live. 
Therefore we should take care of the nature just as we take care of ourselves.
Imagine a world without nice and beautiful landscapes? 
It would not be called our world anymore.